Affet beni…

Affetmek konusu çokça işlenen bir konu. Ben size daha akılda kalıcı birkaç örnekle ve benzetimlerimle konuyu anlatmak istiyorum.

Benliğimizdeki iki ayrı “ben” var. Biri içsel kaynağımız, saf ben, gerçekte olan ben, yaratılmış en yüce varlık ben, saf ben… Bu tarife bazı uzmanlarımız içsel benliğimiz, kimileri yüksek benliğimiz der. Ben bu benliğe “saf benlik” demek istiyorum. Diğer ben ise; “egomuz”. Yani bu zamana kadar öğrenilmiş, deneyimlemiş olduğumuz her şeyi kaydetmiş olan ve yeri geldiğinde hemen gerekli yerden çıkarıp önümüze koyan kayıtlarımız. 

Sevgi mi, Bağımlılık mı?

Bağımlılık, bir şey, bir kişi veya bir durum olmadan yaşayamayacağını hissetme duygusundan kaynaklanan davranış biçimidir. Bir insana bağımlı olmak, bir maddeye bağımlı olmak, bir sonuca bağımlı olmak, hatta bir duyguya bağımlı olmak gibi birçok şekilde yaşanabilir.

Evren bu bağımlılık konusundan pek hoşlanmaz. Neden mi? Çünkü yaratıcı bizi özgür bir şekilde yaratmış ve birçok nimeti, alternatifi bize vermiştir. Dünyada sayamayacağımız kadar çok alternatif vardır. 

Sevgi İyileştirir

Sevgi ile iyileşir insan, sevgi ile zenginleşir insan… Nasıl mı? Sevgi herşeyin, evrendeki herşeyin bağlandığı tek noktadır. Yani BİR olma noktasına bağlanan yegâne duygudur.

Sevgi ile ilgili bilimsel olarak Japon bilim insanı Prof. Dr. Masaru Emoto, suyun hafızası olduğunu ve duygulardan etkilendiğini, çektiği mikroskobik boyutta olan fotoğraflarla anlatmıştı. Hipnoterapist Gani Eser, sevginin gücünü pirinç ile yaptığı deney ile açıklıyor.